Po zjeździe z MOka nic już nie jest takie jak dawniej (zwłaszcza MOko ;) ) i popołudniowa "dogrywka" po Tatrach spada do rangi zwykłej przejażdżki...

Z Palenicy B. wracam busem, ale wysiadam jeszcze przed Zakopcem, w Brzeiznach (1024m), gdzie po przeczekaniu deszczu rzucam sie w dół, na Murzasihle, odnogą zachodnią Murzasihle-Budzowa -> Poronin-Majerczykówka -> Poronin właściwy), bo mniej uczęszczana.
Na początku, przed Mzshl, jeszcze na terenie Tatrz. P.N. zaskakują mnie 3 zwykle (?) domy mieszkalne... północny stok, wokół ciasno otacza gęsty, ciemny las - zero widoków, większość roku w cieniu... po co ludzie tak sie budują? I jeszcze zaraz za płotem TPN - nic im nie wolno. ;)

A później to już tylko sielski czilałt:

Murzasihle-Budzowa, przyjemny zjazd © mors

Murzasihle - Budzowa. Trochę nostalgii między-hardcorowej. ;) © mors

Poronin-Majerczykówka, wjazd od Murzasihla © mors

W M.-B. nawiedzam mały sklepik gdzie sprzedawczyni (przeurocza Góralka *o*) rozmawia z klientem-turystą i z wpadniętym na chwilę swojakiem - jedno zdanie po ogólnopolsku, jedno po góralsku, i tak naprzemiennie, dłuższą chwilę. :)))
Bardzo ciekawe doświadczenie.
Później rzeczona zobaczyła mono, więc oczywiście nie obeszło się bez małego show... ;p
Po dotarciu do bazy w Poroninie właściwym (ok. 770m) zaczyna mnie już ścinać i mulić, ale jeszcze pojechałem wieczorem na zakupy, a PO zakupach, z pełna jednorazówką wiktuałów, pojechałem pomęczyć okoliczne pagórki (przysiółki i odnogi Poronina).
Zasnąłem jak niemowlę, ok. 22, czyli 4 godz wcześniej niż normalnie. ;p

Z Brzezin do bazy wychodzi ok. 255m w pionie plus wieczorne nie wiem ile, ale dobre kilkadziesiąt.

Podsumowanie dnia: 28km w poziomie (samo w sobie to już całkiem sporo, jak na mono) i ok. 1200m w pionie :) (ostre koło - i napędzanie i hamowanie mięśniami!).
Te przewyższenia to mój osobisty rekord i to w ogóle, nie tylko na mono...

Pobudka o 4.40, "pędzenie" na kole (z pełnym plecakiem!) na ostatnią chwile na pociąg, kilka przesiadek, 8 godz. jazdy i 90% dnia w deszczu to drobiazgi, w porównaniu z niespodzianką natury (nie)towarzyskiej...
Po raz pierwszy w życiu (pomijając dzieciństwo i wakacje z rodzicami) miałem tym razem być nie-sam...
Kilka miesięcy radosnego, sympatycznego "klikania" przez BS i SMS, wspólna wizja 2-dniowej wędrówki po Tatrach i inne takie, a tymczasem w realu... szok: totalna, bezinteresowna niechęć, zmienianie planów, kwasy, nietakty itd. itp.
Pytam, czemu w świecie wirtualnym pisała zupełnie inaczej i "dowiedziałem" się, że w wirtualnym nie pisze się nic na poważnie, że wszystko to były tylko żarty...
Bez komentarza...

Ostatecznie wyjazd skraca do 1 dnia i cały czas panuje atmosfera "kwasu"...
">znowu w życiu mi nie wyszło...
Widzę jeden pozytyw - odechce mi się na przyszłość towarzystwa i nie będzie może tak smętnie podczas kolejnych, samotnych wypraw/wycieczek...

Z braku ciekawych zdjęć z piątku na początek wrzucam przedsmak dnia następnego. ;p

Mono, panie na letniaka na majówce wśród śniegu i to wszystko na ostatnich metrach najwyższego asfaltu w Polsce. :))) © mors

Wspaniałe zestawienie! :)
/te zmętnienie obrazu to chmura :) nie że zaparowany obiektyw/

Ponadto deszczowe widoki z "mojej" bazy w Poroninie, z piątku:

Poronin, widok na południe © mors

Poronin, widok na zachód (Pasmo Gubałowskie) © mors

Wieczorem jeszcze mały, aklimatyzacyjny objazd po Poroninie i Stasikówce, gdzie nie mogę się powstrzymać od małej szpili (to rewanż, nie atak ;) ):

Wilk Beton. ;) Nie mogłem się powstrzymać. ;) © mors

;)

W następnym odcinku będzie już tylko łojenie monocyklem, bez smutów. ;)
I to łojenie na najwyższym poziomie...

PS. panowie konduktorzy z PKP IC mieli zgryza legislacyjnego, co ze mną zrobić - skład był nierowerowy, ale na mono przepisów nie przewidziano.
Ostatecznie pozwolili wbić się z mono do zwykłego przedziału i nawet nie policzyli za bagaż. :)

Uwaga! się będę chwalić.
No więc zatem:

Właściwie to nie wiem, co napisać © mors

No i proszę.

Trochę poprzekręcano wszystko, w szczególności ta końcówka "-ing" podrażnia oczy. No ale przynajmniej jest to swego rodzaju "masa krytyczna". ;)
Po takiej promocji, mono ze statusu "passe" pewnie awansuje do godności "trendy". ;)
Gdyby taka Doda czy inny Małysz zaczęli na tym jeździć, to wnet pół kraju by jeździło a nikt by się nie śmiał. ;)
Już teraz niektórym głosom krytycznym zrzedły miny. ;)

Nawet jedna taka prze-nadobna z pracy (z zupełnie innego budynku, widzieliśmy się ze 3 razy plus 4 razy na telefon - ona ledwo mnie kojarzyła, za to ja aż za bardzo...) - otóż dziś sama do mnie zadzwoniła dopytać co i jak. :))
Mężatka, o rozpaczy! :(

Łączny dystans przez 4 dni: ponad 95 km (!)
Max wysokosć: 1120 m(Gubałówka przez Ząb) - poniżej planów,
W autobusach: 1120 km (sic!) - powyżej uszu ;)
Gminy: Zakopane, Poronin, Bukowina Tatrz. oraz Słowacja :)
Przewyższenia nieznane, ale oczywiście znaczne, no i razy 2 - hamowanie ostrym kołem!
Wiwatujących kierowców Lamborghini Diablo: 1 :)
Wyprzedzonych szosowców: 1 :)

Pożegnalna fotka:

Słynna restauracja "7 kotów" w Toporowej Cyrhli" © mors

z okolicy, w której mieszkałem - jedna z najwyższych dzielnic Zakopca, ten przybytek jest na 1005m n.p.m., a moja baza na 1012m.

A później proza: 13 godzin kolebania się PKSem NIE-pośpiesznym - po wszystkich wioskach i przysiółkach.
Przejeżdżałem m.in. przez Amigowo ;) Maratonkowo ;) i Kosm(i)a100 ;) ale ww. tam nie było - pewnie coś kręcą. Kilometry na przykład. ;)
Na Śląsku uderzyła mnie powszechność używania przez dziołchy butów sportowych na płaskiej, niskiej podeszwie. :) U mnie to chodzą wyłącznie w szpilach. ;)
W Dąbrowie Górn. zszokowały mnie postokomunistyczne Ikarusy, w malowaniu z epoki - bez reklam nawet! Skansen! ;p
A we Wrocku jest zapyziały dworzec PKS. ;p

Po wyjściu z autobusu czekało mnie jeszcze 5km drogą krajową - w ciemnościach. :)
Jak coś jechało, to schodziłem na pobocze. A jechali co pół minuty. :}
I jeszcze na koniec ostatni kilometr polną drogą - po ciemku i z dżzym plecakiem (raz glebnąłem). :]

Miałem zaatakować przysłowiowy Gliczarów (23%), ale pod dojechaniu do Poronina już straciłem dużo czasu (dojazdy z prędkością 10km/h - bezcenne), byłem lekko zdyszany, a przede wszystkim cały czas powiększał sie ból górnych części ud, startych nieludzko na wczorajszym mono-tonie (opis niebawem).
Jeszcze probowałem dotrzeć tam skrótem, który był na mojej mapce, ale nie w terenie.
Nawet zapytałem przydrożnych górali, czego nigdy nie czynię.
- o, to by trza w prawoooo - rzecze pierwszy;
- albo krócej bedzie w lewo - drugi godo;
- e, to trza by nazad - przelicytował trzeci..
Dobrze, że nie było czwartego, pewnie by się z nimi zgodził. ;)
Podobne były opinie, czy skrot istnieje, czy nie. ;]

Jako że to nie pojazd na szukanie drogi, oraz z przyczyn uprzednio wymienionych, postanowiłem "gliczarnąć" Gubałówkę od strony Poronina - bo blisko i niezgorzej.
Tak ma się ten podjazd w liczbach.. (Poronin na 740m? ok. 70m niżej niż centrum Zakopca? przecież droga między nimi jest pozioma...)

Uprzedzę fakty,, żeby na głównej nie wyświetlało się byle co ;)

Gubałówka - straganówka znów zniszczona. Tym razem od strony Poronina © mors

Przy okazji pewnie parę "hejterów" znajdzie sobie pożywkę. ;)

Dodajmy koniecznie, że parę dni przede mną podobną trasę ogarniał kolo na mono 29"... w ramach TdP(A)! :D
Zniszczył system, a na podjazdach zniszczył nawet paru maruderów!
Oczywiście na płaskim i z górki to oni zniszczyli jego..

Reszta jutro - za dużo zdjęć na raz..

Tak coś czułem przez ostatnie 4 lata (!) że mam coś tęgiego do wciepania... a to tylko wciąż niepobity osobisty rekord dystansu dziennego na monocyklu (tym małym, 24" !) w dodatku po Tatrach, więc zrozumiałe, że mogło umknąć. ;))

Na szczęście takich tras się nie zapomina. Pamiętam ją w szczegółach, ino nie chce mi się tyle pisać. ;p
Traska z Toporowej Cyrhlii do Łysej Polany (i Słowacji) i nazad, z kilkoma zboczeniami tu i tamże.

Fotek ino kilka, reszta może za kolejne 4 lata. ;)


Takie tam widoczki z dojazdu na Łysą Polanę © mors

Monocyklem po zakorkowanych serpentynach © mors
/na zdjęciu w drodze powrotnej - bez korków. Na dojeździe korek pokrywał prawie całą serpentynę.../


Monocyklem za granicę © mors

Monocyklem wgłąb Słowacji (w tle Polska) © mors

Szkoda szczępić ryja, i tak tego się nie da opisać.
Mogę tylko dopowiedzieć 2 fakty: - te 42 km to 22.816 pełnych obrotów korbą (ostre koło - czyli zero zjazdów na luzie i hamowanie mięśniami nóg).
- zmęczenie nie było największym problemem (czas jazdy: ok. 8 godz., wliczając mnóstwo zdjęć, posiłki i 2 zgony) - najgorsze były uda, starte przez siodło całkiem, aż do krwi..
...ale było warto! :)

Rano "szybki" dojazd na PKS, oczywiście na kole, później 13 godzin kolebania się NIE-pośpiesznym NIE-autokarem (nawet wygłuszeń w środku nie miał! ale brałem co dawali - właśnie dziś likwidują ten kurs, i nie ma już jakiegokolwiek połączenia z mojej okolicy w którekolwiek góry :/).
W Zakopcu przekombinowałem już na początku, wysiadając za wcześnie, co miało mi skrócić drogę, a wyszło odwrotnie. ;]
Z ul. Kasprowicza przez calłe centrum leciałem po chodnikach - niezły hardcore, dzieci ganiające (nieregularnym!) zygzakiem, i w ogóle 1/3 ludzi nie patrzy absolutnie na nic! Żadne góry, chmury, mury, przechodnie, monocykliści... ;)
Slalom-gigant, dobrze przynajmniej, że ponad 99% chodników w centrum jest w idealnym stanie (raz glebnąłem na króciutkim wyjątku ;] ).

Przed wyjazdem parę zamulaczy/zgredów/hejterów z BS i spoza przygasiło mi trochę entuzjazm, zacząłem stawiać sobie pytania, czy nie przeginam? i co ja wyprawiam?
Gęsty ruch samochodowy i pieszy, to nawet na bicyklu nie za fajnie..
No i niejasna kwestia legalności... a tu jak na zawołanie, z naprzeciwka idzie pieszy patrol policji. :)
Zsiadłem i udaję że prowadzę, a oni mijają mnie i nic. Sam więc ich "zaczepiam" i drążę temat, w odpowiedzi dostałem "yyyy...hm.... ale my z prewencji, to by trzeba było drogówki pytać..."
Później mijałem się z wieloma radiowozami oraz glinami na nogach, i zupełnie nic nie reagowali! :>
W moim mieście reagowali groźnym paczeniem (tzw. "co ja pacze?" w wersji groźnej), a tu pełen luzik i olewka. ;)

Tego dnia były jakieś szczególnie dobre fluidy, ciśnienie, jonizacja itd. bo sporo pozytywnych komciów słyszałem od przechodniów i żadnego "hejtu".

Symbolicznym zgoła motywem było machanie, pozdrawianie i szczelanie radosnego "karpia" przez kierowcę mijanego Lamborghini Diablo... ludzik, który sam na co dzień inkasuje wiele zachwytów...

Przerwa na foto:

Nakręcam się ;) © mors

Mapa z trudem zdobyta a nazajutrz zgubiona. :D
Błyskotliwy bidon z taśmy klejącej: nic nie waży i w dodatku wystająca część butelki robi za stelaż do plecaka - zupełnie odciążając plecy! :>

Po wyjeździe z centrum, chodniki się kończą, na swoją Toporową Cyrhlę wbijam się normalnie, asfaltem, wśród licznych puszek i (szaj)busów...

Spokojna serpentyna, pełny plecak, a okazuje się, że przełożenie i obciążenie optymalne - prędkość taka sama jak na płaskim (AVS 9,0km/h).
Pod górkę mono ma nawet sens, zwłaszcza w okolicach 8-10%.

Aż tu nagle, podczas podjazdu, wyprzedza mnie kolarka na kolarce. :)
Z wielkim plecakiem (pierwsze w życiu widzę kolarkę-turystkę na kolarce) i ... z krótkimi, fioletowymi włosami. :>
Wyprzedzając mnie, zawołała:
- nomanie... miszczostfo świata!
:))
I co miałem odp.? Zaprzeczyć? Potwierdzić?
Coś tam na poczekaniu zacząłem dukać, z rzutkością Yarka K. ;))

Jednakże różnica prędkości była niewielka, a po wyprzedzeniu kobitka trochę odpuściła, więc cała naprzód, i udało się!
Mono wyprzedziło kolarkę. :))

Zawsze chciałem wnieść jakiś nowy wkład do dziedzictwa ludzkości, a przynajmniej do roweryzmu...
"Tego nawet na youtube nie grali", jak to się kiedyś mawiało. ;)
Szkoda, że nie miał kto tego sfilmować. :/

Coś tam zagadnąłem, (znów bajer a`la Yaro ;D ), ale musieliśmy się rozjechać, nawet nie zdążyłem jej zaprosić na BS. :)

Cyrhla zdobyta © mors

Niedoceniana dzielnica, a przecież 200m powyżej centrum Zakopca (950-1040m), leży przy drodze nad Morskie Oko (ruchliwa, ale bez korków), prawie bez komerchy, prawie bez ludzi, najbliżej do Tatr Wysokich... idealna baza wypadowa, szczególnie dla monocyklistów...

Na początek opiszę zakończenie, a później będzie tylko lepiej. ;)
Przyjechałem w ndz/pn o 1 nad ranem, o 6 zrywka do pracy, a tu jeszcze pół godziny młynkowania, żeby pokonać 2,5km ;D;D
Po drodze przejeżdżałem przez plac budowy w zupełnych ciemnościach i nie glebnąłem. :>
Ponadto z daleka krzyczała coś do mnie jakaś pijana siksa ("halo! a czym to się jedzie??!!" - dalej już nie rozumiałem. ;)

Podsumowanie 3 ostatnich dób: ponad 60km na 1 kole! :)
I duuuużo przewyższeń, spróbuje oszacować to z map.

Powrót z gór przewidywał popas i 2 godziny wolnego na robienie wiochy w Krakowie. ;)
Co oczywiście uczyniłem. ;))
Na powitanie chluzgło deszczem, ale się tym nie przejąłem.
I błąd, po po 15 min się rozpogodziło, a ja przez pół godziny jeździłem cały mokry. ;]

Mono i Sukiennice. Zdjęcie na łapu-capu ;p © mors

Po mokrym fajnie się jeździło - bardzo lekko się skręcało.

Kościół Mariacki i mono - też na łapu-capu. ;p © mors

Deszcz się skończył zanim dojechałem na Bracką. ;) Więc nie poczułem tego klimatu. ;)
Po deszczu wyległo słońce, oraz turyści - w tym mnogo Anglików, bo nazajutrz mieli tam kopać piłkę czy coś tam... ;)
Było ich tak dużo, że częściej slyszałem okrzyk "junisajkol" niźli prasłowiańskie "o, monocykl!" .
Chociaż najczęściej słyszałem "Mama! Pacz!". ;)

Zupełnie niechcący trafiłem na Franciszkańską 3:

Udowadniam, że się nie lękam. ;) © mors

nie wiedziałem nawet, że to blisko Rynku. ;]
Gdy już zjeździłem Centrum 7 razy wszerz i wzdłuż oraz minąłem jakieś 30 OOO OOO spacerowiczów ;) i 3OO OOO rowerzystów (w tym jednego nieskutecznie - zajechał mi drogę i się wywaliliśmy - ale że on też leciał te 8 km/h, to i spadliśmy tylko na nogi), wtedy to poczułem przesyt sławy ;) i postanowiłem wmieszać się w tłum:

Próbuję wmieszać się w tłum. ;) © mors

To taki trochę symbol: rowery z wypożyczalni są identyczne, co symbolizuje "różnorodność" 2-kołowców. ;p;p

Tak się wciągnąłem w zwiedzanie (pierwszy raz w życiu w Krakowie), że przegapiłem czas odjazdu autobusu i w dodatku jeszcze się zagubiłem. ;D
Praktycznie drugi raz w życiu mi się zdarzyło zagubić bardziej niż na chwilę - w tym przypadku wynikało to z tego, że cały czas obserwowałem nawierzchnię i ludzi, a nie topografię.
Opóźniłem autobus o 19 minut. ;]

Co mnie, wieśniaka, uderzyło:
- deszcz na powitanie ;)
- sporo rowerów "wyjątkowych" (choppery i różne takie tam) - oraz ich właściciele: ja się paczałem na ich rowery, a oni wcale. No ale gdzież mono do rowerka z grubą oponą i długim widelcem... ;)
- mnogo kobietów/dziewczynów na "mieszczuchach: nie potrafię się przyzwyczaić (w Niemczech i w naszych dużych miastach) - abstrakcyjny widok dla wieśniaka z prowincji ;)
I tu też: one były chyba bardziej przyzwyczajone do mono, niż ja do widoku rowerzystek. ;D;D Bynajmniej faktem jest, ze ŻADNA nie paczała. o_O Podziwiam...
- 70% powożących bryczkami to kobiety (z czego 70% fajnych ;p ) - szok! O_O
- 90% powożących Melexami to dziewczyny (co krok, to szok).
Ponadto uderzył mnie z lekka ten co mi zajechał drogę. ;) Tzn. rowerem uderzył, a nie że pobił. ;)

Szanuję historię, tradycję i te sprawy, więc chociaż raz w życiu wypada być na Rynku w Krakowie, ale... nigdy więcej!
Ze względu na tłumy, które mnie przerażają ;) oraz sprowadzają temat do kultury masowej, a to de facto oznacza banał.
Tak to widzę, a może nawet czuję.

Wilgotność rzędu 150%, chmuro-mgła wszędzie, temperatura nieznana, ale para z gęby szła (w czerwcu!) - fajnie będzie można przycisnąć.
Planowałem ogarnąć Butorowy Wierch i okolice, ale w ostatniej chwili natchnęło mnie zmienić trasę. Pasmo Gubałowskie, a konkretnie Palenicę Kościeliską (1183m) zaatakowałem za kościołem w Kościelisku (na zachód od niego). Sam kościół jest chyba drugim, po Zębie, najwyżej polożonym w PL (970m npm).
Intuicja intuicją, ale problem był w tym, że przez tę zmianę trasy, wyjechałem (na 2 palce) poza posiadaną mapę, której z resztą tradycyjnie nie zabrałem ze sobą - nauczyłem się jej na pamięć. ;)
Podjazd Drogą Królewską. Nazwa godna, bo wysoko i stromo, ale asfalt bardzo podły: łaty, strzępy, rozstępy... po płaskim nie byłby to problem, ale na podjazdach i owszem - raz nawet glebnąłem.
I znów, tradycyjnie, jak jechałem po prawie płaskim centrum Kościeliska, to ludzie wołali, trąbili, itd, a jak walczyłem na wybojach po kilkunastoprocentowch uliczkach, to nikomu nawet brewka nie drgnęła. ;]
Mimo chmuro-mgły i ograniczonych widoków, nie mogłem skoncentrować się na jeździe i omijaniu dziur, jestem zbyt wrażliwy na te klimaty:

Kościelisko - Kierpcówka, ok. 1080m npm. © mors

Paczałem i paczałem... ptasiek siedział na krzyżu i paczał na mnie, odleciał dopiero gdy wycelowałem nań komórką.
Od drugiej strony równie piknie:

Kapliczka na Polanie / przysiółku Kierpcówka w Kościelisku © mors

Sielanka, spokój, zero turystów, zero śmieci, zero informacji w Sieci..
I cisza, cisza, która się wzmaga. ;)
A obok kawałek płaskiego terenu, przerwa w ciągu zabudowań.. ech, idę dalej skreślać toto-lotki. ;)
Raptem 1 czy 2 km stąd jest Gubałówka - zadeptana, zapstrykana, zastraganiona... ugh!
No ale tego nie ma w folderach i nie wiedzie tu żaden wyciąg.. na szczęście!

Kawałek dalej ostatni budynek:

Willa Irma - najwyżej położony budynek w Kościelisku - Kierpcówce (ok. 1090m) © mors

Willa Irma, wyżej niż np. Przełęcz Okraj, super położenie, a zarazem cisza i spokój.
Chciałbym być choćby listonoszem w Kościelisku. ;)

Koniec szosy na Palenicy Kościeliskiej, ok. 90m przed szczytem. © mors

Na MUNI walczyłbym dalej, ale na "miejskiej" oponce - odpuściłem, ale jeszcze tu wrócę...
Jadąc na wprost (błoto i kamole) i tak nie osiąga się szczytu Palenicy, mija się go opodal. natomiast skręcając w prawo można wyjechać na Butorowym - nieodżałowana strata.
No ale jeszcze tu wrócę...

Powrót Drogą Królewską, ale jej drugą, zachodnią nitką.
Właśnie lunęło, więc stromy zjazd po krzywych betonowych płytach, upstrzonych błotem i żwirem, dostarczył sporo wrażeń (ostre koło!)
Dość powiedzieć, że kilkanaście razy udało mi się zablokować koło (nie tracąc równowagi).
Niestety, lało coraz bardziej, już mało co widziałem, a że ubrałem się zupełnie na letniaka, więc się poddałem - zawinąłem do bazy.
Dystans pozornie żaden (chociaż nie jak na mono!), ale wycieczka zdecydowanie z gatunku tych niezapomnianych!