Przeł. Karkonoska z "halnym" w twarz, dużo innych gór, dużo śniegu, wiatru, zdjęć, słońca i ogólnie wszystkiego :) /Hrgn/

Za dwie pseudo-nadgodziny dostałem cały dzień wolnego we wtorek - nic z tego nie rozumiem, ale nie drążyłem tematu. xDD
A był to wtorek upalny, a że szkoda wolnego dnia na umieranie, to zwiałem upałowi w góry skoro świt.
Nareszcie przypuściłem ostateczny atak na Przeł. Kark. - "już" bez śniegu, a jeszcze bez chmary ceprów na urlopach. No i trzeba było się sprawdzić przed przyjazdem K78, czy aby nie wymigać się od tego wyzwania. ;ppp
Osobiście zależało mi też na porównaniu trudności względem wjazdu na mono...

Wyprzedził mnie tylko 1 rower... bo tylko tyle ich jechało o poranku. ;p Patrząc pesymistycznie: wyprzedzili mnie wszyscy. xD
Wizja zwiania upałowi mocno podbudowała moje morale, a morale podbudowały ciało i jeszcze w Przesiece myślałem o machnięciu Przełęczy dwukrotnie... co po wjechaniu w strefę 20%+ uznałem za czarny humor. ;]
Po ukończeniu pierwszego odcina 20%+ moje serce zagłuszało ptasie trele, a mój oddech zagłuszał wzmagający się wiatr. xD
Później słynna "strefa odpoczynku" na odcinku rzędu 6-8%, która jest najlepszym potwierdzeniem teorii względności. ;) Faktycznie, wypocząłem - tętno spada z 250 na 150. ;D;D No i ostateczne starcie, czyli drugi długi odcinek 20%+, trzymający praktycznie do samego końca - czysta perfidia. ;]
Ale to jeszcze nic - drzewa były już karłowate i niedające cienia, ani osłony przed wzmagającym się "halnym", który niczym istny posłaniec D(m)ucha Gór (albo dmucha Katany) strzegł wjazdu na grzbiet Karkonoszy.
Mało tego! - szarpiąc kierownicą niczym Reksio nogawką komornika, grzmotnąłem kolanem w manetkę tylnej przerzutki, którą sam żem se przeniósł przecież z kiery na ramę. xD I tym sposobem zmieniłem bieg na wyższy ;D;D a o poprawieniu ręką nie było mowy...
Wjechałem głównie dla K78 - w sensie, żeby zrobić jej na złość ;D;D dla samego siebie aż tak bym się nie męczył. ;]

W "Odrodzeniu" zaczynało mi się kręcić w głowie i obraz mi się jakby ściemniał o_O ale mikro-drzemka plus posiłek zapewniły mi, nomen-omen, odrodzenie. ;)
Wiatr był tak silny, że cała skóra i ubrania mokre od potu wyschły mi chwilę po skończeniu podjazdu :O w dodatku wiatr dawał niezłe  orzeźwienie - przy raptem 22*C :)) A słońce dawało niezłe widoki plus nadzieję na pogodny dzień - no i taki był, o dziwo. :O
Pierwotnie plan był taki, że zamelinuję się w Odrodzeniu aż do wieczora, by przeczekać upały, ale endorfiny zrobiły swoje i pojechałem dalej - w sensie jeszcze wyżej! Jak szaleć, to szaleć. ;p
Bolek i Vacek też tam kiedyś byli:


Ci, którzy twierdzą, że tam są słabe widoki, powinni dostać bana na Karkonosze:


Wiało:


Największe szaleństwo: 2 naleśniki za 15 zł... :/


Renowacja:


Jedyna opcja wzwyż to jazda na zachód grzbietem Karkonoszy, polsko-czeskim szlakiem pogranicznym. Najpierw zjazd z Odrodzenia (1236m) przez Przeł. Kark. (1198) do Przełęczy Dołek (1178):

a później wjazd na terytorium pogan ;p do Petrovej B(o)udy (1288), którą kończą odbudowywać po podpaleniu rzekomym pożarze  sprzed paru lat. Co ciekawe, budowlańcy słuchali polskiego radia. 

Tamże koniec asfaltów i szutrów, ale nie koniec jazdy! :) Wbiłem się Huraganem na kamienisty szlak - na 26" kółkach, z miejskim (lanserskimi wręcz) oponkami. :)) Miotało, rzucało, ale jechałem, dopóki nie wybiło mi przedniego koła w powietrze, o tutaj o:

Na oko licząc, to 1300 m n.p.m. złamałem. :)) Mój TOP 2 (wyżej tylko Morskie Oko) no i TOP 1 na rowerze dwukołowym, by nie powiedzieć "konwencjonalnym". ;))
Tamże uznałem, że szlak jest niczego sobie jak na dalszy spacer z rowerem, co też uczyniłem...

Jak to teraz mówią: never give up! /ciekawe, czy te drzewo zmaltretowały susze, szkodniki, czy może odmrożenia... :> /

Takie lasy, to ja rozumiem! ;) /górski odpowiednik lasotundry - wspaniałej strefy, ale wersja górska jest jeszcze lepsza, bo górska :) /






No i widok na Kotlinę. Ze swojego okna widzę tę okolicę, a więc stąd widziałem swoje okno. :))

Ciekawy badyl, nieźle zmaltretowany życiem powyżej swojej strefy...

Ostanie drzewo, blisko 1500 m (sporo powyżej kosodrzewiny) - ewenement przyrodniczy. Ciekawe, czy przetrwa panującą suszę...

Idziemy w górę i w dół, ale ogólnie to w górę, co zawsze cieszy:




No i cyk - śnieżne Śnieżne Kotły w upalny dzień :D



Miejscami do 1 metra śniegu jeszcze! xD Najlepsze miejsce w Karkonoszach, ech, tutaj zamieszkać... ;]

Od stacji telewizyjnej (dawne schronisko - kiedy je zwrócicie turystom?!) da się normalnie jechać nawet kolarką - bardzo miłe uczucie, że to aż 1485 m (i mój życiowy rekord na rowerze):

Ogólnie było kilka wypłaszczeń 1400+ umożliwiających jazdę. Jazda przy 22*C i bardzo silnym wietrze - zdecydowanie rześko, choć na dole "Sajgon"... :D
Z tej niepozornej drogi zjechałem na pobocze tak niefartownie, że aż glebnąłem. Kiera porysowana a tylne koło aż się wyrwało z mocowania, choć dokręcone było na maks. o_O Ale nic mu nie było - poprawiłem i naprzód - jednak co Huragan to Huragan! ;pp

Byłem już mocno spieczony (stopy aż piekły), odwodniony i zmęczony, więc aż się prosiło wykorzystać Łabski Kocioł:

Łabski Kocioł w czerwcu :)) © Morsowy
/w widocznym poniżej schronisku poznałem morsa z Białegostoku. Srogi zawodnik :) /


Słuchaj Morsa, a będziesz boso po śniegu chodzić (w upalnym czerwcu) :)) © Morsowy
Oczywiście ludziom łazić tam nie wolno. Co innego morsom, naturalnie. ;)) ;p

Większość trasy w dół sprowadzałem na piechotę :) bo za stromo na jeden hamulec. ;p
Po dotarciu do Szkl. Por. zwiedziłem jeszcze dzielnicę Huta (szkła) i kopalnię (granitu, odkrywkowa). W Szklarskiej było jeszcze znośnie, ale po zjechaniu do Kotliny i Jeleniej było okropnie: 28* i duchota, mimo że już po zachodzie słońca...

---

Podsumowanie:
- było ciężko, ale i tak dużo łatwiej (zwłaszcza technicznie) niż na mono!
- Katany to ja tam nie widzę. ;D;D