3-10.VI.2019 /Hrgn/

To był kiepski czas - za ciepło na wycieczki, a w Karkonoszach zanikły resztki śniegu widzialnego z okien mojego igloo. :((
No ale wiedziałem śnieg z własnego okna przez ponad pół roku bez przerwy - więc z perspektywy lubuskiego to naprawdę prawie igloo. ;)
No i pytanie - jakiż to kawałek Karkonoszy widzę codziennie? Jest on stosunkowo niewysoki i płaski, więc wszystko wskazuje, że jest to... Przełęcz Karkonoska. :)) Między bLogiem a prawdą to P.K. jest do podjeżdżania a nie do oglądania - ideałem byłby widok na Śnieżne Kotły, echh... <:3
Niemniej jednak szarpnąłem się na dwie wycieczki po ok. 40 km... po nocce. ;]
Oczy na zapałkach, w głowie szum, ale wczesnym rankiem to przynajmniej uniknąłem upałów - to najważniejsze. ;p

Obie wycieczki w okolicy Wojanowa i Łomnicy - zaskakują mnie te okolice swoją... zwykłością. :) Jest zupełnie jak w lubuskim (w tych częściach mniej leśnych) - płasko, na Bobrem, nieturystycznie, trochę pól, dużo drzew liściastych. Jedynie na horyzoncie majaczą wciąż ośnieżone Karkonosze - tym lepszy widok wśród pól obsianych zbożem rozmaitem. ;)
Pałac Wojanów zaskoczył mnie swoim pięknem (na żywo jeszcze ciekawszy!), ale jeszcze bardziej spodobał mi się przysiółek z 4 domów wśród lasów i pól, z widokiem na Karki. :)

2 domy zamieszkane, 1 rudera opuszczona i 1 nowy dom z drewnianych bali, całkowicie skryty za badylami - nawet z bliska ciężko tam trafić! A całość pośrodku niczego (formalnie to część Łomnicy, ale tylko formalnie). Świetne miejsce na ascezę. :))

Byłem także na starej żwirowni koło Wojanowa - o 9 nad ranem były tam tylko kaczki i łabędzie, fajnie. Wytrzymałem jednak tylko do 10tej, a i to głównie dzięki chwilowemu zachmurzeniu. ;]

No i jeszcze prawie rozjechałem Janusza i Grażynę na przejściu dla pieszych. :> Pierwszy raz mi się tak zdarzyło - i to na pustej, prostej drodze. Paradoksalnie, zagapiłem się na... cmentarz. ;]