Historyczny dzień - pierwszy kapeć w Krossie - po 52 102 km (17 lat, 4 m-ce, 20 dni)

Mors mówi jak jest - do porażek też się przyznaję, przynajmniej tych rowerowych. ;)
Krakali, krakali i wykrakali. A ja tak bezgranicznie zaufałem swoim oponom, że uwierzyłem, że nigdy w życiu kapcia na Dębicach nie złapię. A jednak...
Chociaż musicie przyznać, że 52 102 km (ponad 17 lat) to sporo. ;pp Nadto trzeba zauważyć, że przebita dętka miała nalatane prawie 13,5kkm a opona miała równe 20 lat (co do miesiąca), a po takim czasie konkurencja by się już zbiodegradowała. ;pp
Oczywiście nie mogło się to stać koło domu ;p choć mogło być i dużo gorzej...
Mianowicie 29 km od domu, podczas jazdy pod wiatr ze śniegiem, przy zapadającym powoli zmroku. :D
A co, miejcie sobie pożywkę. ;p

Oczywiście, jak ZAWSZE na Dębicach nie miałem żadnych dętek, łatek, narzędzi itd.  :D A w kieszeni jeno 5 pln.
Kapcia złapałem prawdopodobnie najeżdżając na stłuczoną lampę samochodową w trawie, między Borowem Wlk. a Koninem (taki przysiółek, nie miasto). Wybrnąłem nie najgorzej:  tylko 100 m bikewalkingu do najbliższego gospodarstwa.. gdzie przeszkadzałem rolnikom w akcji z traktórem na oblodzonym podjeździe. ;]
Nawet nie wiedziałem, że stary, poczciwy "ciapek" (Ursus C-330) ma możliwość pompowania kół - podłączyli mnie kompresora od silnika i się udało, oczywiście na krótko. Szczęście w nieszczęściu, że do mojego celu podroży były tylko 3 km - dojechałem na s(t)yk. Tamże, w Nowym Miasteczku, miałem do ogarnięcia pewne "szemrane" ;)) interesy, a ludziska okazali się tak uczynni, że nie tylko dali zestaw narzędzi wszelakich, ale jeszcze podwieźli samochodem do jedynego w (M/m)iasteczku sklepu gdzie dają dętki (sklep ogólnotechniczny). No i oczywiście zaproponowali mnie gorącą herbatę xD na co się zbulwersowałem, niczym "Bolek" pytany o "Bolka". ;D;D
Drucik w oponie okazał się cieniutki (z czego on był? stal chirurgiczna? grafen?), co mnie zszokowało, bo już nie raz wyciągałem z Dębic, grube druty, spinacze biurowe, kolce róż i akacji, szkiełka rozmaite, no i zawsze, jak jeden mąż, wbijały się tylko w samą gumę, nigdy nie naruszając wewnętrznej osnowy.

Reszta wycieczki też z przygodami: jeszcze na dojeździe wymyśliłem sobie skrót Jelenin-Siecieborzyce przez pola i lasy. Wg map to jest normalna droga publiczna, i choć wiedziałem, że to nieprawda, to i tak mocno się zdziwiłem, co tam zastałem:

Wg różnych map, to jest droga publiczna Jelenin-Siecieborzyce © mors

Wg różnych map, to jest droga publiczna Jelenin-Siecieborzyce © mors

Na przełaj, przez pola, po zmrożonym śniegu © mors
...a później było jeszcze gorzej, bo było gładko, ale tak lodowato, że nie szło ustać, ani tym bardziej ujechać. Miotało mną jak lawetą. ;))
Cały ten odcinek, ok. 3 km, pokonywałem godzinę czasu :D wliczając w to zeskrobywanie lodu z obręczy - wyglądał ładnie, ale cokolwiek przeszkadzał. ;]

Niezła była też akcja w jednym wiejskim sklepiku, gdzie kwiat wiejskich piwoszy sączył te szczochy ten trunek...
- a to to tak, rowerem? po ciemachu? w zimie?
- e tam, mały śnieg i mały mróz to nie zima, a 70 km to nie dystans...
No i się zaczęło... ;D;D